"Ne çok şey biliyoruz" dedi biri...
Öyle söylendiği gibi kalmayan cümlelerdendi. Hani uzun süre taşıdığınız bir ağırlığı kendi kütlenizden ayıramaz olursunuz ya! "Bir" olduğumuz ne çok şey var diye düşündüm o an.
Kendine edindiği yükleri artık indiremeyeceğini bilmenin çaresizliği yayılmıştı çehresine...
Ona, belki de kendime demek istedim:
"Ne çok şey bilip de hiç değiştiremediklerimiz, bizi değiştirmeden bilsek yeter! İnsan "bildiğinde" değil "inandığında" değişiyor/değiştiriyor.
Öyle ya; bilgi, taşıyana ağır gelir elbet! Bildiğinle amel etmeye başlarsan taşımaz yaşarsın en nihayet...
Bazen, biri için bir şey yapmanın, hiçbir şey yapmamak olduğunu anlıyorsun; elin kolun düşüyor...
Sonra "her şeyden" geçiyor insan! Buna feda diyorlar...
İnsan, her şeye kırılabilir. İnsanı her şey kırabilir... Olsun! İnsan, kendisine kırılmasın ve kimseleri kırmasın olmaz mı?
Bittiğinde kızgın bir maşa misali elinizi dağlayan kitabı, bir daha önünüze çıkmasın diye kütüphanenin en kıyısına koyarsınız da zamanla, kıyıda olanın kendiniz olduğunu görürsünüz... Öyle!
İçinden geldi, elinden gelmedi...
Çoğu hayatın özeti bu olacak sanırım.
Zira ; elinden gelen de , içinden gelmiyor çoğunun...
Samimiyet, test edilip durulduğunda sersemletiyor! Bu böyle biline...
Bence bizim milletin anlayışında sıkıntı yok. Herkes tastamam anlıyor, anlıyor da anladığını kavrayamıyor sanki...
Allah insanın ihtiyacı olanı bir şekilde kulağına kaçırıyor. Geçen gün trafikte radyo kanallarını dolaşıyordum, yayına aldığı dinleyici artık ne dedi bilmiyorum ama spiker aynen şöyle dedi:
Yahu bizim dinimiz ne güzel. Allah her hale bir çare vermiş ;
Başlarken "Bismillah"
Beğendiğinde "Maşallah"
Sakındığında "Mazallah"
Dilediğinde "İnşallah"
Sabrettiğinde "Hasbinallah"
Kusursuzsa "Süphanallah"
Tükendiysen "İllallah "...
Deyiver güzel kardeşim.
Kendini önemsemek hastalığından nasıl kurtulur ki insan?
Hiçbir şeyin önemi kalmadığında mı?
Bir şeyi dehşetle fark ediyor insan;
Kıymet bilinmesini beklediklerin, aynı zamanda kıymet verdiklerin oluyor esasında.
Nedense kıymet verdiği değil, kıymetini bildiği şeyler kalıyor insanın elinde...
Bu dünyada hasarsız Nasıl Yaşar insan? Ki mümkün olmayan bir şeyi niye umar? Hiç bir şey uğramasa Zaman uğruyor insana...
Lal:
Ya Hakk...
Her şey değişse ve her bir şey birbirine karışsa bile ne yazar?
Her şeyden önce benim "senim" var!
