Bizim için Doğu Türkistanlı Aybala'nın gözyaşları ne ise, Allah şahit Filistinli Leyla'nın da gözyaşları aynı değerdedir.
Karabağ'da, Hocalı'da nasıl yandıysa yüreğimiz, Gazze'de de, Aceh de de, Eritre'de de öyle yandık, Mevla biliyor.
Bırakın İslam coğrafyasını, dünyanın neresinde bir mazlum varsa ona el uzatan şanlı ecdadın torunları değil miyiz hepimiz? Dün Saraybosna için, Kosova için nasıl meydanlara çıktıksa, Çeçenistan için nasıl yükselttikse sesimizi, bugün de aynısını yaparız, Allah Şahit!
Biz ki, Efendimizin mübarek ruhu incinmesin, Ravza-i Mutahhara'nın manevi insicamı bozulmasın diye, Medine'de trenin sesi az çıksın diye demiryoluna keçe döşeyecek ihlâsa ve nezakete sahip Türkler değil miyiz? Hal böyle iken, hangi vicdan sahibi bizden, O'nun ümmetinden, güllerinden birinin soldurulup da sessiz kalmamızı bekleyebilir?
İla-yı Kelimetullah uğruna verdiğimiz milyonlarca can, ırmaklarcasına akıttığımız şehit kanları, Ümmet-i Muhammed uğruna defalarca siper ettiğimiz göğüslerimiz bunun ispatı değil mi?
Öyle ise Ey Ümmet-i Muhammed! Türk'e, Türkmen'e karşı bunca zulüm yapılırken nedir bu sessizlik? Halep'te, Türkmen Dağı'nda Kardeşlerimiz her gün kesilirken, bombalanırken, katledilirken hangi ölçü sizin bu sukutunuza sebep olan? Yoksa Rıza-i Bari için bunca gayrete rağmen, hâlâ Ümmet-i Muhammed'den sayılmıyor mu Türkler? Mazlum Türkmen olunca suçlu mu oluyor?
Biliyoruz, Tapınak Şövalyeleri'nin yüz yılların intikamını aldıklarını, Vatikan'ın Haçlı seferlerinin kan davasını güttüklerini, Rus'un İngiliz'in kuyruk acılarını...
Ey Müslüman Kardeşim! Peki ya sen? Bin yıllık hizmetin, altı yüz yıllık adaletin bedeli mi bu Türk'ün, Türkmen'in Çilesi?
Haydi, konuş, yükselt sesini, susma haksızlıklar karşısında!
Haydi, biz kardeşiz; Unutma!
